จางกั๋วเล่า

          จางกั๋วเล่ามีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์ถัง  เป็นคนแซ่จาง  ชื่อตัวว่า  กั๋ว  ท่านกล่าวเองว่า ท่านถือกำเนิดในสมัย พระเจ้าตี้เหยา ประมาณก่อน พ.ศ.  ๒๘๙๐ ถึง ๒๗๙๘ (ซึ่งเป็นหนึ่งในอู่ตี้หรือห้ามหาราชันย์ ) กล่าวกันว่าท่านถือกำเนิดเมื่อวันที่  ๒๓ ค่ำ เดือน ๑๑ ตามจันทรคติจีน  จากตำนานประวัติของจางกั๋วเล่า กล่าวไว้ว่า  มีค้างคาวเผือกตัวหนึ่งเสพแต่แสงอาทิตย์และแสงจันทร์อยู่เป็นพันปี  จนกลายเป็นเซียนสามารถแปลงร่างเป็นผู้เฒ่าคนหนึ่งอาศัยอยู่แถบภูเขาตงจาง แขวงเมืองเหิงโจว  ผู้คนต่างเรียกท่านว่า  จางกั๋วเล่า ท่านก็ยินดี เพราะ แปลว่า  ผู้ชนะความแก่  จางกั๋วเล่ามีลาเผือกตัวหนึ่งเป็นพาหนะ  จะไปที่ไหนก็ขี่ลาไป  เมื่อถึงปลายทางก็เอาลามาพับเก็บเหมือนรูปลากระดาษ  วิธีการขี่ลาก็ประหลาดคือ ขี่กลับหน้ากลับหลัง  ผู้คนต่างกล่าวว่าจางกั๋วเล่าไม่แก่ไม่เฒ่าท่านได้อาศัยอยู่ที่ภูเขาจงเทียวหลายปี  และมีผู้พบเห็นท่านที่ภูเขาใกล้เมืองเหิงโจวอีกด้วย 

          ในรัชสมัยฮ่องเต้ถังไท่จง ( หลี่ซื่อหมิน ) แห่งราชวงศ์ถัง ทรงครองราชย์ พ.ศ.  ๑๑๗๐ – ๑๑๙๒  ทรงมีรับสั่งให้ข้าหลวงไปตามจางกั๋วเล่าเข้าเฝ้าหลายครั้ง  แต่ก็ไม่สมพระราชประสงค์  ด้วยท่านไม่อยากเฝ้าแหน  เช่นเมื่อข้าหลวงไปเชิญท่าน  ท่านก็แสดงอาการป่วยชักระตุกกระทันหันตายทันที  พวกข้าหลวงก็ศพท่านไปฝัง

          ถึงรัชสมัยพระนางอู่เจ๋อเทียน  ( บูเช็กเทียน )  ทรงครองราชย์สมบัติระหว่าง พ.ศ.  ๑๒๒๗ – ๑๒๔๘  ทรงมีพระราชเสาวนีย์ให้ไปตามจางกั๋วเล่ามาเฝ้า  ข้าหลวงจึงไปเชิญมาพอถึงศาลเจ้าโกวหนึง  ท่านก็ล้มลงชักตายทันใด  ช่วงนั้นเป็นฤดูร้อน ปรากฏว่า ศพขึ้นอืดเร็วกว่าปกติมีหนอนแมลงวันเต็มไปหมด  ข้าหลวงจึงรีบนำเอาไปฝัง  แล้วรีบเข้าเมืองหลวงฉางอานเพื่อกราบบังคมทูลให้ทรงทราบตามที่ได้พบเห็น  แต่ในไม่ช้ามีคนเห็นจางกั๋วเล่าเดินอยู่แถบชายป่า

          รัชสมัยฮ่องเต้ถังเสวียนจง ( หลี่หลงจี )  ทรงครองราชย์ พ.ศ.  ๑๒๕๕ – ๑๒๙๙  ในปีไคหยวน  ( พ.ศ.  ๑๒๕๖ – ๑๒๘๔ )       ทรงมีรับสั่งให้ข้าหลวงชื่อ

ปวยหวาไปเชิญกั๋วเล่าให้มาเฝ้า  เมื่อข้าหลวงไปถึงเมืองเหิงโจว  พบกั๋วเล่ากำลังชักดิ้นชักงอสิ้นลมทันใด  ข้าหลวงจึงจัดการเอาศพใส่โลงแล้วอ่านหนังสือรับสั่ง  กั๋วเล่าค่อยๆฟื้นขึ้นแต่ไม่สามารถจะไปเข้าเฝ้ากับพวกข้าหลวงได้  พวกข้าหลวงจึงกลับไปกราบทูลให้ทรงทราบ

          ต่อมาฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้ขุนนางสองคนคือ ซื่ออวี้กับหลูตง  ให้ไปเชิญกั๋วเล่ามาเข้าเฝ้าอีก  จางกั๋วเล่าเห็นว่าฮ่องเต้ได้ไปเชิญหลายครั้งแล้ว  แสดงว่าทรงมีความเชื่อถือตนจริง  จึงได้เดินทางเข้าเมืองฉางอาน  โปรดฯให้จางกั๋วเล่าพักที่อาคารที่พักของพวกปุโรหิต  ในขณะที่พวกขุนนางเฝ้าแหน  ทรงมีรับสั่งถึงเรื่องเซียน  แต่จางกั๋วเล่าก็นิ่งเสีย

          วันหนึ่งโปรดฯให้มีการเลี้ยงพวกขุนนางผู้ใหญ่  ฮ่องเต้พระราชทานสุราให้จางกั๋วเล่า  แต่ท่านปฏิเสธพร้อมกับกราบทูลว่า  ท่านมีศิษย์คนหนึ่งดึ่มสุราได้เพียงหนึ่งถังเท่านั้น หากดึ่มมากกว่านี้  เกรงว่าพระองค์จะทรงพระสรวลเอา  พระองค์จึงให้รีบตามศิษย์คนนั้นมาพร้อมรับสั่งให้เตรียมสุราไว้ด้วย  ทันใดนั้นศิษย์เด็กน้อยเป็นเต้าหยินก็ปรากฏหลังม่าน  แล้วให้ยกสุราถังหนึ่งวางไว้บนโต๊ะ  เต้าหยินน้อยจึงยกสุราทั้งถังขึ้นดึ่มรวดเดียวหมด  แล้วทรงให้ยกออกมาอีก เต้าหยินน้อยก็ยกขึ้นดึ่มจนเกินกำลัง ทำให้สมองทะลุสุราไหลทะลักออกมาเต็มพื้น เต้าหยินน้อยก็ล้มลงกลิ้งไป กลายเป็นถังสุราทองคำที่ตนเคยได้รับพระราชทานมาก่อน  ทรงเห็นดังนั้นจึงทรงพระสรวลชอบพระทัย  และเป็นที่ทราบกันทั่วไปว่า จางกั๋วเล่าคือ ผู้วิเศษ

          นอกจากนี้ยังทรงให้จางกั๋วเล่าแสดงอิทธิฤทธิ์อีก  จางกั๋วเล่าจึงร่ายมนตร์เรียกนกนานาชนิดมารวมทั้งหงส์ด้วย  แล้วยังร่ายมนตร์ให้ดอกไม้บานหอมไปทั้งเมือง   ทรงอยากเห็นอะไรจางกั๋วเล่าก็สามารถเสกให้ทอดพระเนตรได้ทั้งสิ้น

          เมื่อถึงฤดูหนาว  จางกั๋วเล่าได้รับพระราชทานสุราเสพจนมึนเมา  จนเห็นไปว่าไม่ใช่สุราอย่างดีจึงทำให้ฟันเปราะ  ท่านจึงให้คนใช้ไปหยิบยู่อี่สำหรับถือเข้าเฝ้าประจำตำแหน่งมาฝนกับยาแล้วเอาถูฟัน  จนฟันขาวดุจหยกดังเดิม

          วันหนึ่งเสด็จประพาสป่าล่าสัตว์  ได้กวางมาตัวหนึ่ง  จึงโปรดฯให้พนักงานห้องเครื่องจัดการเอากวางไปทำอาหารมาเสวยและพระราชทานเลี้ยงผู้ติดตาม  จางกั๋วเล่าซึ่งเข้าเฝ้าอยู่ในที่นั้นด้วย จึงกราบทูลว่า  กวางตัวนี้เป็นพาหนะของเซียนอายุยืนเป็นพันปี  ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่น  คือ ฮ่องเต้ฮั่นอู่ตี้ ( หลิวเฉ่อ ) ซึ่งครองราชย์ระหว่าง พ.ศ.  ๔๐๓ – ๔๖๖  ได้เสด็จประพาสป่าล่าสัตว์ เมื่อ พ.ศ.  ๔๒๘  พวกบริพารจับได้กวางตัวนี้  พระองค์โปรดฯให้ปล่อยเสีย ด้วยทรงเมตตา  ซึ่งเป็นพระคุณแก่กวางและเซียนผู้เป็นเจ้าของยิ่งนัก  พระองค์จึงตรัสว่าตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่นมาถึงขณะนี้ก็เป็นเวลาช้านาน ประมาณว่ากว่า ๗๐๐ ปีแล้ว  และได้มีการเปลี่ยนแปลงราชวงศ์หลายครั้ง  จางกั๋วเล่ามีหลักฐานอะไรจึงพูดเช่นนั้น  กั๋วเล่าจึ่งว่า กวางตัวนั้นมีป้ายทองเหลืองแขวนอยู่ที่เขาอันหนึ่ง  เมื่อพวกตามเสด็จตรวจดูปรากฏว่ามีจริง แต่ตัวอักษรได้ลบเลอะเลือนอ่านไม่ออก  จึงโปรดฯให้ปล่อยกวางตัวนั้นไป  แล้วจึงตรัสถามจางกั๋วเล่าว่า  ปีนั้นเป็นปีใด  จางกั๋วเล่าจึงกราบทูลถึงวันเดือนปีว่านับแต่นั้นมาได้  ๘๕๒ ปีแล้ว  จึงรับสั่งให้โหรหลวงตรวจดู ปรากฏว่าตรงกัน  ตั้งแต่นั้นมาฮ่องเต้เสวียนจงทรงเชื่อถือจางกั๋วเล่ามาก

          ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อ เอวียนหัวเซียน  ชอบปฏิบัติธรรมเคร่งครัดเป็นไต้ซือถือบวชกินเจ  ได้ศึกษาเล่าเรียนเวทมนตร์จากเซียนสององค์จนชำนาญ  เมื่อราษฎรได้รับความเดือดร้อนเกี่ยวกับภูตผีปีศาจ  จึงอาสาไปปราบพวกภูตผีปีศาจเหล่านั้นจนไม่กล้ามารบกวนอีก  จนทราบถึงพระกรรณ  ฮ่องเต้จึงโปรดฯให้รับราชการที่เมืองหลวง เขาปฏิเสธแต่ขอพักอยู่ในเมืองหลวงฉางอาน  ขณะนั้นจางกั๋วเล่าเฝ้าอยู่หน้าพระที่นั่งด้วย  จึงตรัสถามเอวียนหัวเซียนว่า  จางกั๋วเล่าเป็นคนหรือเป็นเซียน  เอวียนหัวเซียนจึงกราบทูลว่าหากตนพูดความจริงออกไป ร่างกายของตนก็จะบังเกิดบิดเบี้ยวน่าขยะแขยงเจ็บปวดทรมานมาก  จนกว่าพระองค์จะเสด็จไปหาจางกั๋วเล่าโดยจะต้องทรงถอดมงกุฎและฉลองพระบาทออกก่อนแล้วทรงขอโทษจางกั๋วเล่า ตนจึงจะหายเป็นปกติ  พระองค์ก็ตกปากรับคำตามที่ขอ  เอวียนหัวเซียนจึงเริ่มเล่าว่า  สมัยโบราณหลายพันปีมาแล้วมีค้างคาวเผือกตัวหนึ่งเสพแต่แสงอาทิตย์แสงจันทร์ จนสามารถแปลงกายมาเป็นมนุษย์ได้ คือจางกั๋วเล่า  เท่านั้นแหละเขาก็ล้มลงตึงชักกระตุกเลือดไหลออกมาตามทวารต่างๆ  เมื่อเห็นดังนั้นพระองค์จึงทรงรีบถอดมงกฎออกพร้อมทรงถอดฉลองพระบาทเสด็จเข้าไปหาจางกั๋วเล่า พร้อมทรงขอโทษแทนเอวียนหัวเซียน  จางกั๋วเล่าจึงเสกเวทมนตร์เป่าไปที่ร่างของเอวียนหัวเซียน  จนกลับคืนเป็นปกติ  ตั้งแต่นั้นมาพระองค์ทรงโปรดฯจางกั๋วเล่ามาก  ทรงตั้งให้เป็น   เต้าหยินซงเหียนผู้ยิ่งใหญ่   และโปรดฯให้จิตรกรหลวงวาดภาพจางกั๋วเล่าประดับไว้ที่ จิบเฮียนอี้  และในปีไคหยวนที่ ๒๓ พ.ศ.  ๑๒๗๘  ฮ่องเต้ถังเสวียนจง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้จางกั๋วเล่าดำรงตำแหน่ง  ขุนนางอาวุโสผู้ถือตราประทับเงินและริบบิ้นสีน้ำเงินรับผิดชอบสภาขุนนางของฮ่องเต้    

          ต่อมาจางกั๋วเล่าถวายบังคมลากลับไปยังเมืองเหิงโจว  ในปี พ.ศ. ๑๒๘๕  ทรงมีรับสั่งให้จางกั๋วเล่าเข้าเฝ้า   พวกข้าหลวงจึงเดินทางไปยังที่พักของท่านที่เมืองเหิงโจว  แต่บังเอิญในขณะนั้นท่านป่วยหนักและถึงแก่อสัญกรรมอย่างกระทันหัน  พวกข้าหลวงจึงจัดการนำศพใส่โลงเอาไปฝัง  ก่อนฝังต่างสงสัยกันว่าทำไมโลงถึงเบากว่าปกติ  จึงเปิดฝาโลงออกดู  ปรากฏว่ามีแต่โลงเปล่า  คณะเซียนได้มารับจางกั๋วเล่าไปเข้าเฝ้าไท่ซังเล่าจุนที่เขาหัวซาน  และได้รับแต่งตั้งเป็นเซียนจางกั๋วเล่าองค์ที่ ๔

          โป๊ยเซียนเป็นเทพแห่งโชคลาภและความร่ำรวย  จางกั๋วเล่าเป็นเซียนแห่งความมั่นคง  ความมีอายุยืน  สุขภาพดี  จิตรกร

          :   สมบูรณ์ แก่นตะเคียน      ๒๑  มกราคม   ๒๕๕๐

Title  :   Zhang  Guo - Lao : One of the Eight Immortals.

         :   Somboon Kantakian