ข้อจินหยิน

        ข้อจินหยิน หรือ ฉิ๊เจินเหยิน 許真人 หรือ ฉิ๊จี่เจินจวิน หรือ ฉิ๊เทียนซื่อ 許天師 หรือ ก้านเทียนต้าตี้ 感天大帝 เป็นเทพอีกองค์หนึ่งที่มีสมณศักดิ์ตามลัทธิเต๋าในระดับ จินหยิน หรือ เจินเหยิน

        ข้อจินหยิน พื้นเพเดิมท่านเป็นสามัญชน ถือกำเนิดเมื่อ วันที่ ๒๘ ค่ำ เดือน ๑ ตรงกับพ.ศ. ๗๘๒ ในสกุลแซ่ฉิ๊ แต่ไม่ทราบนามบิดามารดา ที่ตำบลหนานฉ้าง ปัจจุบันคือเมืองหลวงของมณฑลเจียงซี ตรงกับยุคสามก๊ก ในรัชสมัยของฮ่องเต้ต้าตี้ หรือ ซุนกวน หรือ ซุนเฉวียน  แห่งแคว้นอุ๋หรือ อู่ หรือ หงอก๊ก ใช้ปีรัชกาลว่า ชื่ออู เป็นปีที่ ๒ ระหว่างพ.ศ. ๗๘๑ – ๗๙๔

        นามเดิม ชื่อ ฉิ้น 遜 แซ่ฉิ๊ 許 หรือ แซ่ข้อ(ขอ) เป็น ฉิ๊ฉิ้น 許遜 ชื่อที่สอง คือ ฉิ๊เจี้ยงหยาว 許旌陽 ชื่อที่สามคือ ฉิ๊เจี้ยงจิ๊ 許敬之

         ฉิ๊ฉิ้น เป็นเด็กอัจฉริยะคนหนึ่ง ที่สามารถศึกษาวิชาความรู้ได้รวดเร็วกว่าเด็กอื่นๆ เป็นเด็กที่มีพรสวรรค์พิเศษที่สามารถรู้กาลล่วงหน้าได้ มีสมาธิและพลังจิตสูงยิ่ง กล่าวกันว่าเขาสามารถสัมผัสกับเหล่าบรรดาเทพทั้งหลายได้

        ในปีพ.ศ. ๘๐๒ เมื่อเขาอายุได้ ๒๐ ปี ได้ไปศึกษาลัทธิเต๋าที่วัดเต๋ากับอาจารย์อุ่เหมิงเจินเหยิน 師承吳猛真人 ทำให้เขาได้รับความรอบรู้ในเรื่องพิธีกรรมที่ลึกซึ้ง การทำนายทายทักที่แม่นยำมาก การคาดการณ์ล่วงหน้าได้ถูกต้อง ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งเป็นพรสวรรค์เฉพาะตน

        เมื่ออายุได้ ๔๑ ปี ในปีพ.ศ. ๘๒๓ เขาได้หันเหชีวิตจากนักพรตเต๋า ด้วยการหยุดภารกิจทางด้านศาสนพิธีกรรมเต๋าลงชั่วคราว แล้วเดินทางเข้าเมืองหลวงคือ เมืองเจี้ยนเย่ หรือ นานกิงในปัจจุบัน เพื่อสมัครสอบแข่งขันเข้ารับราชการ ในสมัยฮ่องเต้ฮูเฉิงโหว หรือ ซุนห้าว ในปีรัชกาลเทียนจี เป็นปีสุดท้ายแห่งราชวงศ์อุ๋ และสิ้นสุดหงอก๊ก ผลการสอบแข่งขันปรากฏว่าเขาสอบผ่าน ได้รับตำแหน่งนายอำเภอเจี้ยงหยาว เมื่ออายุได้ ๔๒ ปี ด้วยเหตุนี้เองที่ชาวเมืองนั้นได้เรียกเขาว่า ฉิ๊เจี้ยงหยาว

        ในช่วงที่เขารับราชการเป็นนายอำเภออยู่นั้น ชาวบ้านได้ให้ความเคารพนับถือมาก เพราะเขาไม่มีจิตใจลำเอียง ให้ความยุติธรรมทุกคน มีความซื่อสัตย์ ภายหลังที่เขาละสังขารแล้ว ชาวเมืองนี้ได้สร้างศาลเจ้าและรูปเพื่อเคารพบูชาเขา

        อย่างไรก็ตาม ต่อมาบ้านเมืองวุ่นวายด้วยการรบราแก่งแย่งกันเป็นใหญ่ และมีการเปลี่ยนแปลงเป็นราชวงศ์จิ้นตะวันตก ฉิฉิ้นจึงขอลาออกจากราชการ กลับไปเป็นนักพรตเต๋าตามเดิม เขาได้ติดตามอาจารย์ ซื่อเฉิงอุ๋เหมิงเจินเหยิน 師承吳猛真人 ไปตามท้องถิ่นต่างๆ เพื่อช่วยเหลือชาวบ้านให้พ้นทุกข์ โดยเฉพาะเขามีความรู้ ในศาสตร์เต๋าที่สามารถปราบภูตผีปีศาจได้ดี เช่น การปราบปีศาจเสือโคร่ง เป็นต้น โดยการใช้เวทมนตร์คาถา ที่เรียกว่า ไท่ซิ่งหลิงเป่าจิงหมิงฟา ต่อมาเขาจึงได้ชื่อว่า จิงหมิง หรือ นิกายจิงหมิง  淨明道

        ฉิ๊ฉิ้นถึงแก่กรรมปีใดไม่ปรากฏ ต่อมาทางลัทธิเต๋า ได้ยกย่องเขาให้เป็นเทพเจ้าองค์หนึ่งเมื่อ พ.ศ. ๙๑๗ เมื่ออายุเขาได้ ๑๓๕ ปี ภายหลังจากที่เขาได้เช้าเฝ้าองค์หยกอ๋องส่องเต่ ด้วยคุณงามความดีที่ทำไว้ เขาจึงได้รับสถาปนาในตำแหน่ง เทียนซื่อจือจื๋อ天師之職หลังจากที่ได้รับตำแหน่งนี้แล้ว เหล่าบรรดาสานุศิษย์ จำนวน ๑๒๐ คน จึงสวดมนตร์ ให้พวกเขาเป็นผู้พิพากษาในสวรรค์ด้วย ในจำนวนนี้ มีอยู่ ๒ คน คือ อี้เหยินเต๋อเต้า กับ เฉวียนเจี้ยเฉิงเทียน ได้บรรลุเป็นอมตะ หรือ เซียน ตามคติเต๋า เมื่อคนในกลุ่มคนใดคนหนึ่งได้บรรลุเป็นเซียนแล้ว ทุกคนในกลุ่มต่างได้รับอานิสงค์เท่ากัน คือ เป็นเซียนกันทุกคน และได้ร่วมมือกันแต่งตั้ง เทียนซื่ออีก ๔ องค์ เพื่อเป็นผู้ช่วย ซานเจี้ย 三界 หรืออาณาจักรทั้งสามเพื่อเผยแพร่สวดมนตร์ลัทธิเต๋า

         ข้อจินหยิน เป็นเทพเจ้าอีกองค์หนึ่งของสกุลแซ่ข้อ และของผู้ที่เคารพนับถือท่าน ในวันแซยิด คือ วันที่ ๒๘ ค่ำ เดือน ๑ จึงมีพิธีกรรมตามศาลเจ้าทั่วไป ที่ถือว่าองค์ท่านเป็นผู้ปกปักรักษา ที่เรียกว่า โส่วหู้เสิน 守護神

                :   สมบูรณ์ แก่นตะเคียน  ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๒

Title          :   Xu Zhenren

                :   許真人

                :   Somboon Kantakian

Credits      :  Jave Wu’s web